Duże fotel wykonany przez Warsztaty Krakowskie na początku XX wieku.  Solidna drewniana konstrukcja.  Jasna  tapicerka, biała bawelniana surowka.  Krzesło o uniktowej, niezwykej i niepowtarzalnej formie. Egzemplarz muzealny.

Wysoki zaplecek i podłokietniki o delikatnej, falującej formie dopasowanej do wygody siedzącego.   Ciekawym elementem są zamontowane na ramie zaplecka elementy naciągające materiał, po dwie listwy na każdej ramie.  Jest to nie tylko element funkcjonalny, także korzystanie wpływa na odbiór całej kompozycji ponieważ przełamuje klasyczną formę fotela, dodając jej  palacowy charakter.

Całość cechuje klasyczna forma wzbogacona o nowoczesne elementy, jasna kolorystyka i  solidne wykonanie.

Warsztaty Krakowskie to jeden z ruchów  artystycznych  zrzeszający artystów, założony w 1913 roku w Krakowie. W jego skład wchodzili artyści, architekci i rzemieślnicy. Ich celem było podniesienie jakości produkcji rzemieślniczej, odnowienie rzemiosł tradycyjnych, próba odnalezienia indywidualnego stylu opartego na tradycjach i i jednocześnie wychodzącego z nowoczesności.  Korzystali z metod pracy bliskich wytwórczości ludowej,  z oryginalnych materiałów, wysokiej jakości produktów, oraz z tradycyjnych narzędzi pracy i rodzimych gatunkow drewna, tekstyliow. Funkcjonowały tam różne pracownie, do których należeli wybitni artyści wykształceni na krakowskiej akademii sztuk pięknych m. in. Zofia Stryjeńska, Wojciech Jastrzębowski, Karol Stryjeński, Bonawentura Lenart, Karol Tichy. Zaprezentowali Polską sztukę na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu, byli twórcami pawilonu polskiego.

Warsztaty Krakowskie próbowały wytworzyć styl polski. Wykonane przez nich przedmioty są niezwykymi unikatami na rynku sztuki, ponieważ zjawisko to było krótkotrwałe, jednak bardzo charakterystyczne. Przedmioty te były projektowane przez najwybitniejszych polskich artystów tego czasu, wykonane z bardzo dobrej jakości produktów.